Telefunken typu T5U to prosta superheterodyna produkowana w sezonie 1938/39 przez Krajowe Zakłady Telefunken. Wygląd odbiornika jest bardzo podobny do innych odbiorników polskiego Telefunkena z końca lat 30-tych, zbudowany jest również na prawie identycznym chassis. Skrzynka tego odbiornika jest podobna do skrzynki modelu prostszego - T4, jest tylko od niej nieco większa, o wymiarach 59cm (szerokość), 22cm (wysokość) i 27cm (głębokość), główne różnice to zaokrąglone przednie pionowe krawędzie i rozciągnięcie czarnego tła otaczającego skalę i głośnik az do dolnej krawędzi skrzynki. Tradycyjnie dla polskich Telefunkenów skala znajduje się po lewej stronie skrzynki, głośnik po prawej. Pod skalą umieszczona jest podwójna gałka, ale mająca tylko jedną funkcję - zmianę zakresów, pod głośnikiem podwójna gałka umożliwiająca regulację wzmocnienia i barwy tonu, a pośrodku - pokrętło strojenia.
Układ elektryczny jest prosty, jest rozwinięciem starszych konstrukcji Telefunkena. Odbiornik posiada antenę świetlną, która jest załączana gdy wtyczka anteny zewnętrznej nie jest włożona do odpowiedniego gniazda w odbiorniku. Radiu typu T5U nie posiada pułapki na częstotliwość pośrednią na wejściu, co może być przyczyną gwizdów interferencyjnych, sygnał w.cz. podany jest bezpośrednio na prosty, pojedynczy obwód wejściowy, sprzężony z anteną indukcyjnie dla fal długich i średnich, oraz pojemnościowo dla fal krótkich, a następnie na siatkę pierwszą heksody lampy CCH1. Oscylator wykorzystuje część triodową tej samej lampy, zbudowany jest w klasycznym układzie Meissnera.
W anodzie mieszacza umieszczony jest dwuobwodowy filtr pasmowy nastrojony na częstotliwość 468kHz, co ułatwia odbiór fal krótkich, dla których pojedynczy obwód wejściowy nie zapewnia wystarczającej ochrony przez sygnałami lustrzanymi. W następnej części układu - wzmacniaczu częstotliwości pośredniej pracuje selektoda typu EF9, w klasycznym, prostym układzie. W anodzie wzmacniacza p.cz. umieszczony jest kolejny filtr pasmowy zasilający detektor, przy czym w celu zwiększenia dobroci filtru diody detekcyjne są zasilane z odczepu cewki obwodu wtórnego. Detektor wykorzystuje diody lampy CBC1. Jedna dioda jest detektorem sygnału m.cz., druga detektorem ARW. Napięcie ARW jest doprowadzone do wzmacniacza p.cz. i mieszacza, pracuje jednakowo na wszystkich zakresach. Sygnał m.cz. z detektora poprzez potencjometr regulacji głośności doprowadzony jest do triody lampy CBC1. Równolegle do potencjometru podłączone jest wejście gramofonowe, bez żadnego przełącznika, tak więc, aby słuchać muzyki z płyt bez zakłóceń należy odstroić radio od stacji, albo odłączyć antenę. Ponieważ odbiornik ten ma zasilanie uniwersalne, czyli chassis jest bezpośrednio połączone z jednym biegunem sieci zsilającej, to wejście gramofonowe jest od odbu stron (od strony sygnału i od strony masy) odseparowane kondensatorem, aby uniknąć porażenia. Analogicznie odseparowane kondensatorami są również doprowadzenia anteny i uziemienia.
Część m.cz. odbiornika jest klasyczna, zawiera stopień wstępny wzmocnienia na triodzie lampy CBC1 i stopień końcowy na pentodzie CL4. Pomiędzy tymi stopniami włączony jest układ regulacji barwy w postaci dwójnika szeregowego kondensatora 10nF i potencjometru regulującego barwę. Głośnik zastosowany w układzie to typowy głośnik dynamiczny z magnesem stałym, jest tez możliwość podłączenia zewnętrznego głośnika, wysokoomowego, lub z wbudowanym transformatorem. Dodatkowym elementem w układzie jest też ujemne sprzężenie zwrotne dla niskich częstotliwości, poprowadzone na katodę lampy CBC1.
Zasilacz odbiornika jest typowy dla odbiorników uniwrsalnych. Włókna żarzenia wszystkich lamp połączone są w szereg, z lampą stabilizującą prąd (bareterem). Jako prostownik wykorzystana jest dioda prostownicza typu CY1, wyprostowane napięcie jest filtrowane przze filtr LC typu Π. Wybór napięcia zasilania odbiornika realizowany jest poprzez wykorzystanie odpowiedniego bareterea. Różne typy tych lamp, przestosowane do różnych wartości napięć mają dodatkowe połaczenia w cokole. Lampa dla zakresu 110V do 150V ma dodatkowe połączenia oznaczone linią przerywaną, wykorzystane są one do dostosowania napięcia zasilającego hetrereodynę, poprzez zwarcie opornika 8kΩ dla niskich napięć sieci.